daha önceki bir yazıda belirttiğimiz gibi, antony kulağımıza cocorosie'nin beautiful boyz'unda çalınmıştı: şarkının jean genetvari anlatısının cinsiyetler arası bir entonasyonla (ve e.'ye göre 'keçi vibratosuyla') dile gelmesi, bizi derinden etkilemişti. sonra, sağolsun p.ciğim, I am a bird now'u dayadı: işte sputnik'in,
"Mama’nın amcasının albümün çıkış tarihinden takriben 1 yıl sonraki bir buluşmamıza, kulağında 'What Can I Do' ile gelirkenki surat ifadesini hatırlar, o ifadeyi bir arttırırız. Her gidene hediye."
diye anlattığı anektod o günlere denk düşmektedir. bir süredir döne döne grupla aynı adı taşıyan ilk albümü, özellikle de twilight'ı, atrocities'i, hitler in my heart'ı, river of sorrow'u dinleyip duruyoruz.
nedense, müthiş kapak fotoğrafıyla the crying light'a musallat olmamışız. birazdan bizimki inecek. siz de buyrun.