mutena musiki
Şef:
sputnick
on 8 Ocak 2011
/
Comments: (0)
New York'lu prodüktör Nicolas Jaar, her geçen gün estetiğini bir adım daha "sterilleştirerek" artık yükünü aldığını hissedenlere gayet makul yol haritaları çizmeye devam ediyor. Henüz ana akım modern elektronik müzik sahnesinde yapmadığı (ve umarız hiçbir zaman da yapmayacağı) sarsıntının yerine, bu tip sansasyonel sarsıntılardan sıtkı sıyrılan "geçkinlere" de hitap edebilecek bir tekno olduğunu müjdeliyor sanki. Ya da bize öyle geliyor. Bir nefes alışverişi süresince başlayıp bitermiş gibi yapan EP "Love You Gotta Lose Again" her bir sesiyle takdiri hak ediyor. Artık başka bir "dinleyişin", haydi iyice abartalım, "varoluşun" zamanının geldiğini bize sakince gülümsüyor. Fazla söze ne hacet, zaman eylem zamanıdır. Haydi.
kan çekiyor kan...
Şef:
sputnick
/
Comments: (1)
Katolik ilahiyatçı ve polisiye yazarı Ronald Knox’tan iyi bir polisiye için on kural:
*Suçlu hikâyenin ilk bölümünde adı geçen biri olmalıdır ama o, düşüncelerini okuyucunun takip etmesine izin verilen biri olmamalıdır.
*Tüm doğaüstü ve olağandışı unsurlar elbette hesap dışı tutulmalıdır.
*Birden fazla gizli odaya veya geçite yer verilmemelidir.
*Şimdiye değin keşfedilmemiş bir zehir veya sonunda uzun bir bilimsel izah gerektirecek bir cihaz hikâyede kullanılmamalıdır.
*Gizemli “yabancılar” hikâyede boy göstermemelidir.
*Ne herhangi bir tesadüf dedektife yardım etmelidir ne de dedektif izahı olmayan ama sonradan doğru çıkan bir önseziye sahip olmalıdır.
*Dedektifin kendisi cinayeti işlememelidir.
*Dedektif okurun irdelemesi için hemen verilmiş ipuçlarının dışındaki hiçbir ipucunu aydınlatmamalıdır.
*Dedektifin yeterince zeki olmayan arkadaşı aklından geçen düşünceleri gizlememelidir. Onun zekası ortalama okurun zekasının azıcık altında olmalıdır.
*Onlara yeterince hazırlıklı olmadığımız sürece ikizler hikâyede görünmemelidir.
Knox bu listeyi yaptıktan sonra şunu da eklemeyi ihmal etmez: “Bu maddelerin her birinin bir polisiye klasiğinin birinde ya da diğerinde ihlal edildiğini fark edersiniz.”
Howard Shore, salt iyi bir polisiye olmaktan çok öte manaları olan Şark Vaatleri'ne yaptığı müziklerle gönül telimizi titrekmekle kalmıyor; onu ateşli bir farenjite mahkum ediyor. Salya sümükle beraber gözyaşı da akıyor, ateşler çıkıyor da asıl önemlisi kan çekiyor kan...