Birkaç giri evvel sözünü ettiğimiz günün ilk albümü-ilk parçasının ehemmiyetine benzer bir durum da günü sonlandıran albümler için geçerli birbirinden çekici sevgili mamacılar. O gün her nasılsa, nerede başlayıp kimlerle-nelerle geçip , nerede ve nasıl sonlanırsa sonlansın, sonlanırken kulaklarımıza değen son seslerin de kalbimizdeki ve algımızdaki yeri bir başka. Bir ihtimal siz de hayatınızdaki bazı günlerin, gecelerin sonunu sanki bir film (noir?) bitişi gibi yazıların ve emeği geçenlerin isimlerinin geçtiği bir şeridi izler gibi izleyenlerdenseniz , kapanış müziğiniz meşhur Fransız ikili Air 'den gelsin. Yola, aşina olduğumuz referanslar eşliğinde 1990'ların ortalarında birbirlerini biraz daha yakından tanıyarak başlayan Jean-Benoît Dunckel ve Nicolas Godin ikilisi 1997'de Avrupa'da oldukça ses getiren debut'ları Premiers Symptomes 'ı yayınlarlar.
Esasında plak ikilinin birlikte ilk kayıtları olan ve 1995 ila 1997 arasında çeşitli vesilelerle yayınladıkları single'ların bir toplamasıdır. İşe bu denli (her manada) "vurucu" bir şekilde başlamalarının arkasında, albümün prodüktörlüğünü üstlenen üstad Etienne de Crécy'nin de parmağı olsa gerek zira, sözkonusu parmağın dolaştığı her yer (ister rock olsun ister downtempo, kah French house olsun, kah electro) kıvamında bir "erken dönem French Touch ıslaklığı"na kavuşuyor. Air'in debuttan sonra nasıl bir hal alacağını daha o tarihlerden bize fısıldıyor.
Günü bitirmek için, biraz Air'laşın. Çırpınmayın, haz almaya bakın. Veya çırpınarak haz alın. Yeter ki Air olun.