beşiğinde uyuyan

Makineli tüfeğin kırmızı tükürükleri
Her gün sonsuz ve mavi gökte ıslık çalarken;
Onlarla alay eden bir Kralın yanında
Kızıl, yeşil taburlar tutuşup yok olurken;

Ve korkunç bir çılgınlık şu yüzlerce insanı
Toz edip çevirirken bir alev yığınına
Yaz ayların, otların, kıvancın ölü dolu
Sen ey insanları sağ esen yaratan Doğa!...

Bir Tanrı var sunakların çiçekli örtüsüne,
Buhurdanlara, büyük altın kadehlere gülen;
Bir Tanrı var duaların beşiğinde uyuyan

Ve ancak karalar giymiş acılı anneler
Mendillerine bağlanmış gümüş liraları
Ona armağan ettikleri zaman uyanan!