Darwin'le maymun olun!
Sanırız mama takipçilerine Bonobo 'nun hayatımızdaki yerini uzun uzadıya anlatmamıza lüzum yoktur. İçinizde eminiz ki sevgili Simon Green ile birebir haşır neşir olmuş olanlarınız olduğu gibi 2001'deki Animal Magic'ten beri yaptığı her işi yakinen takip eden dostlar da vardır. Bir kere daha Bonobo müziğini size överek kendimizi tekrara girmektense , zat-ı muhteremin "Barakas" takma adı altında bize taktığı EP'si ile karşınıza çıkalım istedik. Simon bu sefer Bonobo'dan alışık olduğumuz "rahat koltuklara yayılıp düşünme eğilimi"ndense , bilhassa şu sıcaklarda o koltuktan biraz kalkıp gidip tropikal bi kadeh içki alıp hafif hafif salınmamızı öğütlüyor. Hayat oturmaya gelmez diyor , biz de gevrek gevrek sırıtarak karşılık veriyoruz kendisine. Bonobo , Barakas olmuş geliyor , Stabilo Bossa diyor...
![[cover.jpg]](http://kulakmamasi.files.wordpress.com/2009/06/cover-jpg.jpeg "[cover.jpg]")
beth gibbons'dan turfanda şarkılar
"şevval sam'dan karadeniz türküleri" der gibi oldu, biliyorum.. ama herkesin yeri ayrı..
gençliğimize vurulmuş en ciddi müzikal darbeler sıralaması yapacak olsak herhalde portishead vukuatını en üst sıralara koyar, beth gibbons'u da mutat 'yıkıcılıkta sınır tanımayan kadınlar' listemizin onur konuğu olarak protokoldeki yerine oturturduk.. itirazı olan?
portishead taifesi, yıllar sonra gelen third ile memleketlerine has can sıkıntısını bambaşka mecralara taşıdıklarını, geçen sürede kafalarının hayli karıştığını göstermişlerdi. bu da böyle bir şeydi, iyiydi de bir yandan..
2002'de çıkan out of season'da hamam biraz daha insaflı, tas aynı.. rustin man, tabii ki portiskafadan başka bir kafada, ama beth'in sesine yakışan o eski atmosfere göndermeleri ihmal ettiğini de söylemek namümkün. piyano, yaylılar, elektronik dokunuşlar, tekinsiz bir yalnızlık hissi yaratan bulanık kafa, hepsi uzak bir akrabalığı duyuruyor. iyisi mi compare contrast kafasından mümkün olduğunca uzak bakalım bu albüme. ancak o zaman karar verebiliriz, turfanda mı bayat mı bu out of season şarkılar.
gençliğimize vurulmuş en ciddi müzikal darbeler sıralaması yapacak olsak herhalde portishead vukuatını en üst sıralara koyar, beth gibbons'u da mutat 'yıkıcılıkta sınır tanımayan kadınlar' listemizin onur konuğu olarak protokoldeki yerine oturturduk.. itirazı olan?
portishead taifesi, yıllar sonra gelen third ile memleketlerine has can sıkıntısını bambaşka mecralara taşıdıklarını, geçen sürede kafalarının hayli karıştığını göstermişlerdi. bu da böyle bir şeydi, iyiydi de bir yandan..
2002'de çıkan out of season'da hamam biraz daha insaflı, tas aynı.. rustin man, tabii ki portiskafadan başka bir kafada, ama beth'in sesine yakışan o eski atmosfere göndermeleri ihmal ettiğini de söylemek namümkün. piyano, yaylılar, elektronik dokunuşlar, tekinsiz bir yalnızlık hissi yaratan bulanık kafa, hepsi uzak bir akrabalığı duyuruyor. iyisi mi compare contrast kafasından mümkün olduğunca uzak bakalım bu albüme. ancak o zaman karar verebiliriz, turfanda mı bayat mı bu out of season şarkılar.
'akademik-entelektüel görsel sanatlar'a ve modaya ilgi duyanlardan mısınız?
bir önceki giride içimizi gıdıklayan sorudan mülhem, hayli (highly) akademik bir albümü anmak isterim. dj spooky that subliminal kid olarak da bilinen paul d. miller, sound unbound: sampling digital music and culture başlıklı bir kitap derlemiş. bir zahmet bağlantıyı takip ederseniz göreceksiniz ki katkıda bulunanlar taifesi fevkaladenin de fevkinde.
her karşılaştığımızda tuhaf hisler bırakan, bir yanları hep obskür ahir zaman avangardlarının ses kayıtları üzerine çalışıp bir de albüm ekleyivermesin mi adam kitaba? vallahi ne demeli? başlıktaki soruya ukala bir gururla 'evet, pek tabii' diyenlerden, 'neymiş bu be hafız?' diyenlere dek herkesi ilgili albümü dinlemeye davet ediyorum.
manhattan'daki eski endüstriyel yapılardan bozma tuğla binalardan birinde, açık asansörle çıkılan geniş bir ressam stüdyosunda verilecek kokteylin ardından okuma saati düzenlenecek, akabinde de beklenmedik gruplar halinde ayrılınıp kafalar türlü marifetlerle cilalanıp sevişilecektir. amerikan entelijansiyası dediğimiz grubun nereden baksan 30 yıldır süren yaşayış tarzına mugayyir davranamayız, değil mi?
her karşılaştığımızda tuhaf hisler bırakan, bir yanları hep obskür ahir zaman avangardlarının ses kayıtları üzerine çalışıp bir de albüm ekleyivermesin mi adam kitaba? vallahi ne demeli? başlıktaki soruya ukala bir gururla 'evet, pek tabii' diyenlerden, 'neymiş bu be hafız?' diyenlere dek herkesi ilgili albümü dinlemeye davet ediyorum.
manhattan'daki eski endüstriyel yapılardan bozma tuğla binalardan birinde, açık asansörle çıkılan geniş bir ressam stüdyosunda verilecek kokteylin ardından okuma saati düzenlenecek, akabinde de beklenmedik gruplar halinde ayrılınıp kafalar türlü marifetlerle cilalanıp sevişilecektir. amerikan entelijansiyası dediğimiz grubun nereden baksan 30 yıldır süren yaşayış tarzına mugayyir davranamayız, değil mi?