kaldırıma düşen suret

Ve artık hükmü kalmayacak ölümün.

Ölüler çırılçıplak birleşecek tek bir gövdede

Yeldeki ve batı ayındaki adamla;

Kemikleri ayıklanınca ve yitince arı kemikler

Yıldızlar olacak dirseklerinde ve ayaklarında;

Delirseler de uslu olacaklardır her zaman

Batsalar da denize doğacaklardır yeni baştan;

Sevenleri kaybolsa da sonrasız yaşayacaktır sevgi;

Ve artık hükmü kalmayacak ölümün

Ve artık hükmü kalmayacak ölümün.

Kıvrımları altında denizin

Yatacaklar upuzun ölmeksizin yelcene;

Kıvranıp işkence aletleri üstünde

Adaleleri çözülünceye dek

Kayışla bağlasalar tekerleğe ezilmeyecekler

Avuçlarında ikiye bölünecek inanç,

Tek boynuzlu canavarlar yönetecek onları

Yıpratamayacakları her şeyi o paramparça kıracak;

Ve artık hükmü kalmayacak ölümün.

Ve artık hükmü kalmayacak ölümün.

Martılar ağlamayacak artık kulaklarına

Dalgalar kırılmayacak gürültülerle deniz kıyılarında;

Bir mayıs çiçeği soldu mu hiçbir çiçek

Başkaldırmayacak vuruşlarına yağmurun;

Çılgın ve ölü olsalar da çiviler gibi,

Başları çekiç gibi vuracak papatyalara,

Güneş batıncaya dek güneşte kırılacaklar,

Ve artık hükmü kalmayacak ölümün.

Dylan Thomas.