provake

Eminiz ki XX. asrın en muhafazakar estetik kuramcılarından biri olan Enrico Fubini'nin müziğin estetiğini anlamlandırmaya ve çıkarttığı bu subjektif anlam merceğinden genelde estetik, özelde de müzik tarihine baktığı çalışmalardan birinden bir alıntı yapmak elzem.

" ...Bu bakış açısından, müzik eğer tarihsel anlar, içinde yer alınan bağlam, toplumsal işlev ve diğer sanatlarla, özellikle de şiir ve edebiyatla iletişime geçen ilişki tipleri uyarınca kendi üzerine yoğun bir dikkat çekiyorsa, sonuçta çok çeşitli meslek kategorileri arasında hangilerinin müziği doğrudan veya dolaylı olarak ilgilendirdiğinin yazılabileceği açıktır: Filozoftan pedagog ve ahlakçıya, matematikçiden akustik fizkçiye, edebiyat eleştirmeninden politikacıya, sanat amatöründen uzman eleştirmen ve müzikologa, geniş anlamıyla tıpçıdan sosyologa pek çok farklı meslek grubu. Müzikteki nispeten daha yakın zamanlı gelişmeler, özellikle de son birkaç onyıldakiler, şimdiden öngörülemeyen çalışma kategorileri adına, hiç şüphe yok ki taze bir merak uyandırabilirler - caz, elektronik müzik ve daha yeni olan bilgisayar müziği örneklerinde olduğu gibi."

Estetica Della Musica, Enrico Fubini 1993 (Müzikte Estetik, Dost Kitabevi Yay. Ankara, 2006)

Flying Lotus'un, interdisipliner kulakları daha ilk görüşte çeken estetik tavrı, tam da Fubini'nin tuhaf bir şekilde betimlemeye çalıştığı bu "taze merak"lara sebebiyet vermiyor mu? Prodüktörün, bilhassa kıyıda köşede kalmış kırıntılarından oluşan uzun çaları boyunca, hem onun başka deryalarla olan münasebetine tanık oluyoruz, hem de (ne kadar törpülemeye çalışsak da) o mümkün olan, vefakat hakikate belki de asla dönüşmeyecek "o diğer oluş biçimleri" üzerine düşünüyoruz. Hatta bazılarını uzansak tutulacak bir yakınlıkta bile hissediyoruz. Evet, onun gibi.