Uzun süredir sağlam bir "concept-album" çalınmadı mı kulağınıza? "Şöyle kıvamında bir modern müzik albümü olsa , bir kısa Truman Capote öyküsü tadı bıraksa..." diyenlerden misiniz? José González 'in sükunetine , Sébastien Tellier 'in beyefendiliğine ve sempatisine gönül kaptırmışlığınız mı var? "Akademik-Entelektüel görsel sanatlar"a ve modaya ilgi duyanlardan mısınız? Birkaç ay sonra şeytani koca şirketlerden birisi harikulade reklam filmi için bu albümdeki müzikleri kullandığında "Ben bu şarkıyı bir yerlerden hatırlıyorum" demek isteyenlerden misiniz?
Ama en mühimi eğer ""Şöyle kıvamında bir modern müzik albümü olsa , bir kısa Truman Capote öyküsü tadı bıraksa..." diyenlerdenseniz , raflara düşmeden evvel Ninja Tune etiketli Fink albümü "Sort Of Revolution" , tam da sizin mamanız. İnanın. En az Capote'nin bir deha olduğuna inandığınız kadar.
Not : Albümdeki "Six Weeks" parçasının bi sihri varmış , bir defa döndüren 6 hafta boyunca sürekli döndürürmüş , döndürdükçe sus pus olurmuş.
2 comments:
evet, six weeks hakikatten de pek acayip..
baronun kimi şarkılardaki ritmlerde dub'a, kimi vokallerde soul'a öyle ince göndermeleri var ki şaşkınlıkla takdir birbirine karışıyor..
son zamanlardaki en rafine mama desek yeri.. vallahi pek sevdim ben bu baroyu..
sufjan stevens'den, bonnie prince billy'den bir zamanlar aldığım tadı daha bir kuvvetli aldım, bilmem yanlış bir referans mı veriyorum..
referanslar gayet yerinde evet , onlara yazıda da belirttiğim gibi José González ve ucundan kıyısından da olsa Sébastien Tellier 'i de eklesek , biraz da şu aralardaki hal-tavır ve haraketlerimizi serpiştirsek zaten ortaya Fink çıkıyor. Günlerdir o "Six Weeks" kulaklarımızda Fink atıyor.
Yorum Gönder